Bierbeek …
waar de elfkoppige, loopgrage Z.A.Team-delegatie zich direct thuis voelde voor een heroïsche tocht van 8,3 of 12,5 km …
waar de plaatselijke loopclub niets aan het toeval overliet: puike organisatie, chapeau! …
waar zich filosofische gesprekken ontsponnen onder de blakende lentezon (was het nu echt 12 maart en niet 21 juli?) …
waar glooiende, adembenemende landschappen zich ontvouwden voor verbaasde lopersogen …
Bierbeek …
waar ieder van ons de eindmeet haalde, de een al meer gehavend dan de ander …
waar één Z.A.Teamer er zelfs in slaagde verstrikt te raken in een boomwortel en haar voet verzwikte (ondanks recente cursus vallen en vooral weer opstaan) …
waar diezelfde onfortuinlijke loopster haar tranen wegspoelde onder een luxedouche in de artiestenkleedkamer (met het excuus dat zij de ‘normale’ douches niet gevonden had) …
waar de après bijna even belangrijk was als de prestaties en het Bier –hoe kan het hier ook anders – rijkelijk zijn weg vond door gulzige kelen …
Bierbeek …
Volgend jaar, bij leven en welzijn, weer of geen weer …
tekent Z.A.Team weer present, en dan met meer, oh ja, veel meer …
