In “De Turfput” (jaargang 18), de drie-maandelijkse magazine van de dorpsraad van Terlanen, verscheen een artikel over “onze” Belgische kampioen veldlopen voor wie geboren werd in 2012. We typen graag het artikel voor u uit.

Terlanenaar in de kijker – Sepp Vanlaethem
“Een regerend Belgisch kampioen”

Terlanen telt zo’n 600 inwoners. De kans dat één van die 600 in een sportdiscipline de beste is in zijn of haar leeftijdscategorie in België is dus eerder klein, zeg maar bijna onbestaand. En toch is het zo : Sepp Vanlaethem uit de Vossenkoten is de regerende Belgische kampioen veldlopen voor wie geboren werd in 2012!

We gingen Sepp, mama Sofie en papa Kurt opzoeken bij hen thuis. Een huis dat meteen ook de wortels van de familie in Terlanen aantoont, want het werd gebouwd in de jaren 60 met bakstenen gebakken door overgrootvader (Jozef Guns, “Korneur” in de volksmond omdat hij mooi kon zingen als een kanarievogel). En vanop het zonnige terras zie je de achterkant van de huizen bovenaan in de Bollestraat en dus ook het huis van Sepp’s overgrootmoeder (Josée) waar haar dochter (en dus Sepp’s oma) Imelda lange tijd haar kapsalon hield.

Sepp had voor de gelegenheid zijn truitje van zijn club Zoniën Athletics Team aangetrokken en ik ging ervan uit dat zo’n nationale titel de bekroning was van jarenlange inzet en training binnen die club. Maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Eerst bij juf Anita in Terlanen en nadien in het Vrije Basisschool Maleizen vond hij de turnles en sporten altijd wel leuk en hij ging ook geregeld moutainbiken met papa Kurt, maar Sepp’s eerste echte atletiek ervaring deed hij pas verleden zomer op toen hij zich inschreef voor een all-round atletiekkamp georganiseerd door Zoniën Athletics Team. Het werd een leuke week en hij schreef zich in als lid van de club. Van nu af aan werd hij geïntroduceerd in de diverse, vaak technische, atletiekdisciplines : discus- en speerwerpen, kogelstoten, ver- en hoogspringen, sprint, horden, estafette en lange afstand op de piste, en veldlopen buiten de piste.

Sepp’s voorkeur ging al snel uit naar verspringen, lange afstand en veldlopen. Geen toeval dus dat de eerste regionale wedstrijd waarvoor hij zich deze herfst inschreef een veldloop in Kortenberg was. Hij werd er als groentje, en wellicht ook tot eigen verbazing, meteen derde. Geen toevalstreffer echter, want op de twee volgende veldlopen, in Vilvoorde en Genval, schoof hij op naar de tweede plaats en nog een week later kwam hij in Booischot als eerste over de streep. Het sprookje bleef duren. Hoezeer Sepp ook de lat voor zichzelf hoger legde, hij bleef winnen : op het provinciaal kampioenschap in Gooik, op het Vlaams Kampioenschap in Diest en op het Belgisch Kampioenschap in Brussel. Vandaag is hij dus Vlaams-Brabants, Vlaams en Belgisch kampioen veldlopen voor wie geboren is in 2012. Hij won overigens ook de hoog aangeschreven nationale Crosscup in Hannuit en zou dus ook Waals Kampioen zijn geworden als hij aan de andere zijde van de Laan zou zijn gedomicilieerd. Of nog zo’n ongelooflijke statistiek : hij won de laatste 9 wedstrijden waar hij aan deelnam.

Of Sepp zijn plots succes te danken heeft aan zijn explosiviteit of uithoudingsvermogen, vragen we. “Ja, in veldlopen heb je beide nodig”, antwoordt hij. “Sprintvermogen bij de start en op het einde en uithouding in het stuk tussenin”. Hij begint echter meteen met veel enthousiasme uit te leggen hoe je in het veldlopen bij iedere bocht of rechte lijn moet gaan zoeken naar de ideale looplijn, hoe je gladde of modderige stroken zonder vallen of uitglijden doorkomt. Als lichtvoetige en slanke loper is hij vooral op zware parcours in zijn sas. “Hoe zwaarder en natter het terrein er bij ligt, hoe liever ik het heb”, lacht Sepp.

Indien zijn vele eerste plaatsen voor Sepp zelf al een verrassing waren, dan was dat zeker zo voor de andere leeftijdsgenoten die de vorige jaren, zonder Sepp erbij, streden voor de overwinning. “Er wordt wel wat met de ellebogen gewerkt voor een ideala positie aan de startlijn en ze houden me nu wel in het oog”, bevestigt Sepp, maar de meesten (enkele uitzonderingen niet te na gesproken) komen hem nadien wel feliciteren. Sepp is vast van plan om zijn eerste plaats met hand en tand te verdedigen in het nieuwe veldloopseizoen. “Ik wil wat meer tactisch lopen”, klinkt het in woorden die je uit de mond van een prof zou verwachten, “steeds vooraan zitten, ja, maar liefst in een groepje dat een goed tempo aanhoudt en waar ik dan op het juiste moment uit weg kan spurten”. En op voorhand met zijn vader het parcours verkennen zodat hij toch niet verrast wordt door een boomwortel of een verraderlijke strook modder en zodat hij kiest voor de juiste lengte van de spikes.

De plotse atletiekcarrière van Sepp heeft ondertussen de hele familie gemobiliseerd : de weekend in het veldloopseizoen staan steevast in het teken van de te lopen wedstrijd, waar letterlijk het hele land voor doorkruist wordt. Ook de grootouders aan beide zijden zijn steevast van de partij en behoren ongetwijfeld tot zijn meest trouwe en fiere supporters.

Beste Sepp, op het einde van ons aangenaam gesprek zei je, bijna ontwapenend, “ik doe het graag en amuseer me”. Dat lijkt ons de ideale ingesteldheid voor het nieuwe veldloopseizoen. We wensen jou graag het beste toe in je verdere atletiekcarrière en hartelijk dank Sofie en Kurt voor julie hartelijke ontvangst.